.
Belki bütün sokaklarını gezebilirim bu şehrin ama bir şey hep kalır!
Caddede yürürken insan yüzlerinden geçiyorum. Sanki tutuna tutuna gözlerine, bir ufka çıkıyorum. Orada bakışlarım, en keskini, bakışların en derindalanıdır.
“Düşünceler böyle büyüyüverir”.
Her adım kendi için sır veya düşünülmemiş olan bir düşünceyi görünür kılar bir diğeri için. Sonunda, adımlarının seni getirdiği yerde duyumsadığın gerçek, zaten şu veya bu şekilde biliyor olduğun, duymuş olduğun bir gerçeğin, kendi zihninde reankarne olduğudur. Ey! Lül
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder